donderdag
18 apr
Er kwam nog net geen tromgeroffel aan te pas, want een belangrijk moment was het gisteravond wel: tijdens een drukbezochte avond werden de contouren gepresenteerd van het sportbeleid van Meierijstad. Daarmee kwam voor het eerst zicht op de meest spannende harmonisatie van gemeentelijke beleid in Meierijstad.
Maar liefst 25.000 inwoners zijn lid van een door de gemeente gesubsidieerde sportvereniging en dus gaat de vaststelling van sporttarieven en sportsubsidies erg veel inwoners aan. Die formele vaststelling staat naar verwachting pas na de zomer op de agenda van de gemeenteraad, maar een beleidsmedewerker presenteerde gisteravond in Sint-Oedenrode al de opzet. Hij deed dat met het verzoek er vooral geen rechten aan te ontlenen. ‘Want er staat nog niks vast.’
Schijndelse methode
Wat vooral opviel is dat de opzet best wat weg heeft van de Schijndelse methode van het vaststellen van tarieven en subsidies. Dat komt vooral omdat de andere twee voormalige gemeenten helemaal geen methode hadden. ‘In Sint-Oedenrode was er helemaal geen onderbouwing’, aldus de spreker, ‘en in Veghel was het eigenlijk ook behoorlijk onduidelijk’.
Schijndel hanteerde een kostprijsbeginsel – de kosten van de bouw, de afschrijving en het onderhoud van accommodaties vormden de basis voor het bepalen van de huurprijzen en de subsidies. Schijndel voegde er het zogeheten solidariteitsbeginsel aan toe. Dat houdt in dat verenigingen met relatief goedkope sporten iets meer betalen en dat komt dan ten goede aan de duurdere sporten. Op die manier kon bijvoorbeeld het gat tussen buiten- en binnensporten klein worden gemaakt.
Solidariteit
Dat solidariteitsbeginsel gaat er helaas aan. ‘Als we dat doen, dan verandert er voor sommige verenigingen in Veghel en Sint-Oedenrode wel heel veel’, zo lieten we ons na afloop uitleggen. De plannenmakers streven er naar om de verschillen niet al te groot te maken. Een ander uitgangspunt is dat het geheel aan subsidies, kosten en huuropbrengsten gelijk moet zijn aan die van de drie voormalige gemeenten samen. Het zijn logische en tegelijkertijd beperkende uitgangspunten: de speelruimte om zaken drastisch te veranderen is daardoor erg klein.
‘Hart voor Schijndel’ komt vanzelfsprekend pas tot een oordeel als de plannen aan de gemeenteraad worden gepresenteerd. En we zijn niet zó chauvenistisch dat we nu al ja zeggen omdat het idee uit Schijndel komt. Over Schijndel gesproken: ook de opzet van het beleid met betrekking tot paracommercie lijkt een voortzetting te worden van hoe het in Schijndel ging. Ook dat hoorden we gisteravond. De Schijndelse aanpak met betrekking tot paracommercie komt erop neer dat de regelgeving duidelijk en tegelijkertijd beperkt is en dat horeca en verenigingsleven in goed overleg eventuele uitzonderingen en afwijkingen bespreken. Het is een aanpak die in Schijndel al jaren goed werkt.
